doodles and babbles

Wednesday, September 27, 2006

I've been visiting other peoples' friendster and blogs lately.

It's fun getting to know updates from them. Especially their pictures. You get to know how do they look like today.

Elementary... highschool... college...

Everyone.

Anyone.

I just enjoy seeing them again. Maybe not in person, but at least, through their pictures.

--

Pasensya na nagdadrama lang po.

Ano na ba nangyari sakin lately? Eto, pagod. Pero kayod pa rin. Sa office, sa church... sa bahay (mostly para matulog na lang) Eto na buhay ko.

Naala niyo yung huli kong post? Tungkol dun sa training ko na singkwenta ang participants ko? Praise God! Amazing talaga kumilos si Lord. Nung umaga, super aligaga talaga ako. Hindi ko nga naubos lunch ko. Tinatawanan pa ko ng manager ko dahil natetense daw ako. Pero inencourage naman niya ako. Nung malapit ng magstart, medyo unti-unti na nagsa-subside yung kaba. Hanggang nung magstart na, ok na! No throw-ups, no sick feeling, no mental blocks. All went smoothly. I just can't contain my gratitude to the Lord for giving me the words and guts to speak. May advantage rin pala kapag geriatric--este, kapag di hamak na mas nakakatanda sa'yo ang audience mo. Kahet corny joke mo, kagat pa rin! Bwahehehe... kahit di sila madaling turuan, madali silang utuin. Hehe! Joklang... Pero, kidding aside, all glory to God!

Service architecture ulet yung training. Iniisip ko nga, sa tinagal-tagal ba naman nila dito sa TMC, hindi pa ba nila alam 'to? Eh, hello? Tinuturo 'to kapag newly hired palang. Pero, doctors' secretaries pala sila. At hindi sila dumadaan sa proseso ng HR. Direcho sila sa doctor. Kapag nagustuhan sila, OK! May trabaho ka na! Doc's din ang nagpapasweldo. Kaya in short, hindi sila empleyado ng TMC.

Unfortunately, they have to render a quality service that is at par with other world class institutions. Because they bear the name of TMC. Kayalang, nagrereklamo sila. (Para ngang naging grievance session yung training eh...) Dami daw masusungit na pasyente, toxic ang ibang mga doctors, et cetera et cetera... Parang di nila kayang gawin yung framework ng service na tinuturo sa aming service architecture. Yes, they bear the name of TMC. But TMC doesn't recognize them as part of the institution. Hindi sila empleyado. Hindi sila kapamilya. Wala sila nung benefits na tinatamasa ng mga empleyado talaga. Haay... kawawa naman sila.

Kaya nung nag air out sila ng kanilang mga hinaing, pinakikinggan ko lang sila. Malay ko ba kung ano ang isasagot ko sa kanila. Kaya hinayaan ko nalang sila na mag-express ng kung ano man ang nasa sa loob nila. Alam naman nila na hindi ako ang tamang person na makakasagot sa kanila eh. After the training, I grabbed the chance to pray for them in our closing prayer. To give them more strength, patience, wisdom, understanding... lahat na. Para maayos at masaya silang makapagtrabaho.

I hope through these trainings, hindi lang ako makapagshare ng knowledge. Sana, maging channel rin ako ng blessing para sa mga trainees. And may God's goodness be reflected through me in any way possible.

Ok! yun lang. Kamusta nalang sa inyo. God bless you! Be strong in the Lord! Mwah!

10:25 PM
Scribbler