doodles and babbles

Saturday, July 22, 2006

Haaay... sa wakas! Nakita ko na rin ang mga classmates ko...

Hindi ko talaga pinalagpas ang chance na 'to na makita sila ulit. Masaya ako. :D It makes me smile. Sabi nga ni trish: "Tumataas pisngi ko eh. Di ko mapigilan." hehe...

It has been a tiring weekend for me. Friday night, we stayed over night in the office to arrange the 201 files. FYI, TMC is not a paperless office. Not like what you are in your offices maybe. Sure, we have 201 database. But we have this room called the "stock room" and in that room we kept the monstrous files of 201. Papers. Papers. Papers. Papers. Papers... Papers... Papers...
But I was amazed with the huge improvement of that 201. Nung nago-ojt pa kasi kami, grabe... parang kang nasa ibang mundo pag nasa loob ka ng stock room... sobrang nagkalat ang mga papel. Ang mga folders. Minsan hindi mo na makita yung ibang 201 dahil sobrang gulo nga. Pero ngayon, a year later, aba, maayos na ang files. They are now nicely lined alphabetically inside the filing cabinet and on the new customized shelves along the wall.

But then again, now that TMC is on the JCIA thingy, we have to work double time. Kelangan maayos ang lahat. Kailangan maging OC ang lahat pag nagtatrabaho. We even have to study the everything about TMC. Disaster plans, service architecture, corporate orientation, patients rights and responsibilities, HR policies... grabe...

Back to the overnight. Ayun nga, nag-overnight kami. Grabe. Wala talagang tulugan. From 8am to 5:30 am. o diba? 12 hours din OT yun. Hindi ko lang alamkung ano mangyayari sa case ko. Kasi hindi pa ako entitiled sa mga OT pay na yan eh. O-TY lang ako. Pero gagawan daw nila ng paraan. Kung hindi gagawing extended off, baka bayaran.

Ang saya ng overngiht. Kahit super pagod-pagod kami. At kahit nagmukang evacuation center ang hr dahil hinakot lahat ng kalat sa stock room palabas. Nagparaffle pa ng mga gifts na hindi na naibigay sa mga employees dahil resigned na.

Kakapagod lang talaga ng overnight. I got home around 6am. I slept till 12:30 pm. Ok na. bawi na rin kahit papaano 6 hours. Tapos direcho ligo. Punta sa church for the youth fellowship. Then after that, round 6pm, ni-rush ko na ang newsletter namin para makaabot pa ako sa dinner. Buti na lang maaga nagsubmit ng mga articles ang mga dapat magsubmit ng articles. Hindi naman marami mashado, hindi rin naman mashadong kaunti. Tamang-tama lang.

And thank God, nakaabot rin ako sa dinner. Ang saya talaga. Natutuwa ako sa mga itsura na nila. Parang lahat nagmature. But I know, they are and they will always be the sec-c that I've been with. Natutuwa ako sa mga naririnig kong mga kwento. Tungkol sa work nila, sa med school, updates sa buhay at sa mga nangyayari sa iba pa naming classmates. Sana sa susunod hindi na ako mashado ma-hassle sa pag sama sa dinner. Ang hirap kasi mag-sched eh lalo na pag may permanent commitments ka na.

I really thank God for allowing me to see my classmates again. I also thank my dad for giving me a ride to robinsons and waited for me until the end of the dinner.

Haay... tiring day but filled with fun and memorable moments.

God bless you! miss yah! Thank you very much to those who organized the dinner. Sa uulitin. :D

11:04 PM
Scribbler